Jaarlijks verliezen 9.600 kinderen het contact met één van beide ouders ten gevolge van een vechtscheiding. Muurschildering Mira Mí, gemaakt door kunstenaar BEYOND vraagt hier aandacht voor. Op de kopse kant van een flatgebouw in de Delftse woonwijk Buitenhof spatten de kleuren van de muur af. Afgebeeld zijn de Rotterdamse vader Remses Rafaela en zijn dochter. Rafaela ziet zijn dochter wel, maar zijn zoon Joah niet. “Dit pijnlijke gegeven komt terug in de ogen van Rafaela”, vertelt directeur van Stichting Canidream en voormalig TU-docent Glenn Weisz. “Eén oog kijkt ­verdrietig, het andere oog herbergt liefde.” Zonder Weisz, zijn voormalige studente Parya Lotfi en bewoners van Buitenhof was dit kunstwerk er nooit gekomen. Mira Mí, wat Papiaments is voor ‘zie mij’, maakt deel uit van het Nobis Community Art project van Canidream. Hierbij werken TU-studenten, kunstenaars en ‘community builders’ samen om de buurt te ‘verbinden’ en te verfraaien. Lotfi: “Tijdens workshops konden jongeren, senioren, basisschool­kinderen en vluchte­lingen vertellen wie hún held is. Familieleden kwamen het vaakst naar voren.” Waarom juist vaders zoals Rafaela centraal staan? “Het gemis van een kind is zo’n krachtig en universeel verhaal. En een vechtscheiding is één van de weinige domeinen waar mannen in het nadeel zijn”, zegt Weisz. Mira Mí wordt onderdeel van een kunstroute door heel Delft. “Ook daar willen we TU-studenten bij betrekken.”