Toevalstreffer
Toevalstreffer
In haar oorspronkelijke onderzoek keek dr. Amy Thomas (Bouwkunde) naar de rol van gender in het ontwerp van bedrijfsgebouwen en interieurs in het Londense Financial District na 1945. Met een historische analyse van architectuur legde ze ongelijkheid op de werkplek bloot.
“Mannen hadden in die tijd vaak prestigieuze hoekkantoren met ramen en uitzicht”, legt Thomas uit. “Vrouwen, die overwegend administratieve functies bekleedden, zaten in open ruimtes zonder enige vorm van privacy.” Het wekte Thomas’ nieuwsgierigheid, want hoe beïnvloedden deze ontwerpkeuzes het welzijn, de gezondheid en de loopbaanontwikkeling van vrouwen? Ze breidde haar onderzoek uit, kreeg er een Veni-beurs voor toegekend en verdiepte zich in thema’s zoals moederschap en gezondheid. Ook bestudeerde ze wat andere wetenschappers over het onderwerp schreven. In een van die werken, een boek van Michelle Murphy, las ze over de voortrekkersrol die Amerikaanse vrouwenvakbonden hadden in het creëren van bewustzijn over het sick building syndrome. Dit is een aandoening waarbij mensen gezondheidsklachten ervaren die veroorzaakt worden door het verblijf in een gebouw.
Thomas wilde weten of er ook in het Verenigd Koninkrijk vergelijkbare activistische groepen bestonden. Dat bleek het geval. Feministische arbeiderscollectieven, borstvoedingsactivisten en moedergroepen voerden al in de jaren zeventig en tachtig actie om betere arbeidsomstandigheden voor vrouwen te creëren. En hoewel ze niet direct bezig waren met de architectuur van kantoorruimtes, stelden ze vrouwen wel in staat de regie te nemen. Thomas: “Ze vroegen vrouwen simpelweg wat ze nodig hadden. Door naar hun ervaringen te luisteren en hun verhalen te vertellen brachten ze al verandering teweeg.”
Cry rooms en yogaruimtes
Ze kwam erachter dat ook nu nog nauwelijks met vrouwen wordt gesproken over hun specifieke behoeften, ondanks de groeiende aandacht voor welzijn en gezondheid in kantoorontwerp. De focus ligt volgens haar vaak op gelijke kansen en beloning, waardoor minder oog is voor de impact die de werkomgeving op vrouwen heeft. “Er worden cry rooms gebouwd (geluidsdichte ruimtes waar mensen zich kunnen terugtrekken om in stilte te huilen, emoties te verwerken of stress te verminderen, red.) of yogaruimtes om het welzijn te verbeteren, maar is het niet beter om te onderzoeken wat de oorzaak van eventuele stress is? Kleine, dagelijkse irritaties worden vaak over het hoofd gezien, terwijl deze grote impact hebben als ze zich opstapelen. Denk aan het kolven van moedermelk in een donker bezemhok. Een vrouw die borstvoeding geeft moet kolven, ook al is de ruimte waarin ze dat doet allesbehalve optimaal. Omdat vrouwen vaak weinig klagen, blijven zulke problemen onopgemerkt.”
Beurs
Geïnspireerd door de praktische aanpak van de feministische groepen vijftig jaar geleden meldde Thomas zich aan voor de Impact Explorer Call van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Met de beurs van 30 duizend euro, specifiek bedoeld om onverwachte onderzoeksresultaten verder te verkennen, wil ze vrouwen vragen naar hun ervaringen en behoeften op de werkvloer. Hiervoor organiseert ze onder andere een workshop, waarin vrouwen hun werkplekervaringen kunnen delen én creatieve oplossingen kunnen bedenken. Thomas hoopt dat haar onderzoek zal leiden tot nieuwe inzichten en richtlijnen voor ontwerpers en projectontwikkelaars om kantoren inclusiever te maken. “Zo kunnen we werkplekken ontwerpen waar iedereen zich thuis voelt.”
Ze zijn bezig met hun onderzoek en stuiten onverwacht op iets anders. Het overkomt wetenschappers vaker. Deze keer: hoe het werk van activistische vrouwengroepen uit de jaren zeventig en tachtig inspireert tot een verandering in hedendaags kantoorontwerp.
Tekst Marjolein van der Veldt
Foto’s Sam Rentmeester
Amy Thomas heeft voor haar onderzoek de Impact Explorer Call gekregen, een beurs van NWO.
Hoe beïnvloeden ontwerpkeuzes in interieurs van bedrijfsgebouwen het welzijn, de gezondheid en de loopbaanontwikkeling van vrouwen, vraagt Thomas zich af.
Ze zijn bezig met hun onderzoek en stuiten onverwacht op iets anders. Het overkomt wetenschappers vaker. Deze keer: hoe het werk van activistische vrouwengroepen uit de jaren zeventig en tachtig inspireert tot een verandering in hedendaags kantoorontwerp.
Tekst Marjolein van der Veldt
Foto’s Sam Rentmeester
In haar oorspronkelijke onderzoek keek dr. Amy Thomas (Bouwkunde) naar de rol van gender in het ontwerp van bedrijfsgebouwen en interieurs in het Londense Financial District na 1945. Met een historische analyse van architectuur legde ze ongelijkheid op de werkplek bloot.
“Mannen hadden in die tijd vaak prestigieuze hoekkantoren met ramen en uitzicht”, legt Thomas uit. “Vrouwen, die overwegend administratieve functies bekleedden, zaten in open ruimtes zonder enige vorm van privacy.” Het wekte Thomas’ nieuwsgierigheid, want hoe beïnvloedden deze ontwerpkeuzes het welzijn, de gezondheid en de loopbaanontwikkeling van vrouwen? Ze breidde haar onderzoek uit, kreeg er een Veni-beurs voor toegekend en verdiepte zich in thema’s zoals moederschap en gezondheid. Ook bestudeerde ze wat andere wetenschappers over het onderwerp schreven. In een van die werken, een boek van Michelle Murphy, las ze over de voortrekkersrol die Amerikaanse vrouwenvakbonden hadden in het creëren van bewustzijn over het sick building syndrome. Dit is een aandoening waarbij mensen gezondheidsklachten ervaren die veroorzaakt worden door het verblijf in een gebouw.
Amy Thomas heeft voor haar onderzoek de Impact Explorer Call gekregen, een beurs van NWO.
Thomas wilde weten of er ook in het Verenigd Koninkrijk vergelijkbare activistische groepen bestonden. Dat bleek het geval. Feministische arbeiderscollectieven, borstvoedingsactivisten en moedergroepen voerden al in de jaren zeventig en tachtig actie om betere arbeidsomstandigheden voor vrouwen te creëren. En hoewel ze niet direct bezig waren met de architectuur van kantoorruimtes, stelden ze vrouwen wel in staat de regie te nemen. Thomas: “Ze vroegen vrouwen simpelweg wat ze nodig hadden. Door naar hun ervaringen te luisteren en hun verhalen te vertellen brachten ze al verandering teweeg.”
Cry rooms en yogaruimtes
Ze kwam erachter dat ook nu nog nauwelijks met vrouwen wordt gesproken over hun specifieke behoeften, ondanks de groeiende aandacht voor welzijn en gezondheid in kantoorontwerp. De focus ligt volgens haar vaak op gelijke kansen en beloning, waardoor minder oog is voor de impact die de werkomgeving op vrouwen heeft. “Er worden cry rooms gebouwd (geluidsdichte ruimtes waar mensen zich kunnen terugtrekken om in stilte te huilen, emoties te verwerken of stress te verminderen, red.) of yogaruimtes om het welzijn te verbeteren, maar is het niet beter om te onderzoeken wat de oorzaak van eventuele stress is? Kleine, dagelijkse irritaties worden vaak over het hoofd gezien, terwijl deze grote impact hebben als ze zich opstapelen. Denk aan het kolven van moedermelk in een donker bezemhok. Een vrouw die borstvoeding geeft moet kolven, ook al is de ruimte waarin ze dat doet allesbehalve optimaal. Omdat vrouwen vaak weinig klagen, blijven zulke problemen onopgemerkt.”
Beurs
Geïnspireerd door de praktische aanpak van de feministische groepen vijftig jaar geleden meldde Thomas zich aan voor de Impact Explorer Call van de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO). Met de beurs van 30 duizend euro, specifiek bedoeld om onverwachte onderzoeksresultaten verder te verkennen, wil ze vrouwen vragen naar hun ervaringen en behoeften op de werkvloer. Hiervoor organiseert ze onder andere een workshop, waarin vrouwen hun werkplekervaringen kunnen delen én creatieve oplossingen kunnen bedenken. Thomas hoopt dat haar onderzoek zal leiden tot nieuwe inzichten en richtlijnen voor ontwerpers en projectontwikkelaars om kantoren inclusiever te maken. “Zo kunnen we werkplekken ontwerpen waar iedereen zich thuis voelt.”
Hoe beïnvloeden ontwerpkeuzes in interieurs van bedrijfsgebouwen het welzijn, de gezondheid en de loopbaanontwikkeling van vrouwen, vraagt Thomas zich af.