Papieren glorie

Aan alles komt een einde, zelfs de zon kapt er ooit mee, en in dat licht is het natuurlijk klein bier, maar toch: dit is de laatste Delft Matters op papier. In mijn kast hangt een T-shirt met een cassettebandje erop. Als ik ‘m aantrek en mijn kinderen vraag of ze weten wat voor object er op mijn borst staat, beginnen ze glazig te kijken. Géén idee. En dus kunnen ze zich ook niks voorstellen bij hun vader op de leeftijd die zij nu hebben, gehurkt bij zijn gettoblaster, luisterend naar de Top 40 op de radio, turend naar een papieren printje van de plaatselijke muziekwinkel, met daarop de nieuwste volgorde van de hits die te horen zijn. En dat die jonge versie van hun vader dan precies op het juiste moment de record- en playknop – tegelijkertijd! – moest indrukken om zijn favoriete liedje op een cassettebandje te krijgen, bij voorkeur zonder gelul van de dj er doorheen, zodat hij ‘m daarna grijs kon draaien. Zouden de kinderen van mijn kinderen ooit zo naar een papieren tijdschrift kijken? Als een curieus voorwerp, van een oude of buitenaardse beschaving wellicht, met glanzende velletjes die je met je vingers kunt aanraken, maar waar gek genoeg helemaal niks mee gebeurt als je op zo’n velletje gaat tikken, swipen of pinchen. O, papier! Toen ik als studentverslaggever begon bij universiteitskrant Delta, was dat toch altijd het wekelijkse magische moment. Als je artikel gedrúkt stond. Duizenden keren. In stapels bij de voordeur van elke faculteit. En dan moest je daarna – dit is geen grap – met een liniaal meten hoeveel centimeter aan kolommen je had volgeschreven zodat de krant je daarvoor kon uitbetalen. Maar digitaal gaan we gewoon door hoor, roept altijd ergens een optimist zodra een titel stopt op papier. Zal best, maar je verliest ook echt wat. Op de deurmat liggen, fysiek opgepakt moeten worden, een formaat dat zich beter leent voor hiërarchie en fotografie dan een klein mobieltje. Onderschat ook de archieffunctie van zo’n papieren tijdschrift niet. Natuurlijk, digitaal is het makkelijker zoeken. Maar in de kast in mijn eigen huis heeft ook voordelen ten opzichte van ‘staat ergens op een Amerikaanse clouddienst’, waar God weet wat mee kan gebeuren bij geopolitieke conflicten, bedrijfsovernames, nieuwe digitale standaarden, vergeten wachtwoorden, overlijden of niet-betaalde clouddienst-rekeningen. Zie ‘m glanzen, die laatste papieren Delft Matters, hoor hoe de pagina’s ritselen tussen je vingers, druk je neus tegen de kaft en snuif op die drukinkt. En berg ‘m dan op een mooie plek op, voor het nageslacht, en voor dingen die voorbij gaan.