Ik moest eraan denken toen T-Mobile en Tele2 hun naam plotsklaps veranderden in dat hysterische ‘Odido’. Ook de naam van de TU Delft kent een opmerkelijke geschiedenis. Toen ik de universiteit verliet een kwart eeuw geleden, opa vertelt moesten we ineens van hogerhand allemaal ‘Delft University of Technology’ zeggen. Zaten we elkaar aan te staren of de afkorting dan ook ineens DUT moest zijn, wat in het Nederlands klinkt alsof je aan het knikkebollen bent in plaats van gave hightech aan het ontwerpen. In mijn omgeving zei werkelijk niemand Delft University of Technology, zoals dat altijd gaat met geforceerde door marketingtypes bedachte naamsveranderingen. Je ziet meteen voor je hoe die brainstorm gegaan moet zijn. ‘Massachusetts Institute of Technology! Wij willen óók iets van die glans.’ ‘Laten we gaan voor Delft University of Technology.’ ‘Briljant!’ Over gekke naamsveranderingen gesproken: ministeries kunnen er ook wat van. Mooiste voorbeeld is het ministerie van Veiligheid en Justitie dat in 2017 ineens overging in het ministerie van Justitie en Veiligheid. De kosten van het omdraaien van die twee woorden? 2 miljoen euro. Een woordvoerder benadrukte in de Volkskrant dat ambtenaren de naamswisseling ‘met precisie’ en op een ‘sobere manier’ doorvoerden. Fusies, ook altijd een heerlijke aanleiding voor een identiteitscrisis. Bij uitwedstrijden sta ik in Amsterdam wel ‘ns langs de lijn bij de voetbalclub WV-HEDW, een mengsel van drie voorgangers die luisterden naar de namen ‘Wilhelmina Vooruit’, ‘Hortus’ en ‘Eendracht doet Winnen’.  Het opmerkelijke van WV-HEDW is echter dat binnen de Amsterdamse voetbalwereld iedereen die naam wel structureel gebruikt (of in mijn geval léért gebruiken, want in het begin noemde ik ze ‘de club met al die letters’). Dat betekent dat zo’n naam is ingeburgerd onder de mensen binnen en buiten de organisatie. Dáár zou de lat moeten liggen bij het gebruiken van een naam.  Als journalisten ‘de Universiteit van Wageningen of Wageningen Universiteit’ schrijven, krijgen ze regelmatig een mail van de plaatselijke namenfetisjist dat het ‘Wageningen University & Research’ moet zijn.  Maar zéggen mensen in Wageningen dat ook echt, bijvoorbeeld wanneer ze op een verjaardag vertellen waar ze werken? Ook tegen Nederlands sprekende vrienden die een Nederlandse krant lezen? O jee, ik zie nu op de krochten van de site van de TU Delft een disclaimer met daarin de volgende opmerking: ‘De juiste Engelse naam van de TU Delft is Delft University of Technology.’ Terwijl er op de rest van de site, zodra je die op Engels zet, toch overal zinnen staan van het kaliber ‘Based at TU Delft’s department of Radiation Science and Technology…’ Mooi beeld: ergens in Delft loopt een huisstijl-verantwoordelijke rond met een totale identiteitscrisis.